Þá er maður komin aftur....

eftir árs fjarveru frá bloggi, ekki að það hafi verið mikið áður, en nú tek ég upp þráðinn.  Ég brá mér til Kanaríeyja fyrir stuttu. Hvort það er aldurinn sem segir til sín, veit ég ekki en mér fannst það afskaplega notalegt og það braut upp tilveruna og skammdegið.

Ég fór "ein" eða þannig, eiginmaðurinn kom ekki með að þessu sinni. Ekki var ég nú ein að öllu leiti, foreldrar mínir, bróðir minni og hluti fjölskyldu hans voru úti ásamt móðursystur og eiginmanni og ýmsum sem ég þekkti. Ég fékk að gista í sumarhúsi sem bróðir minn var með og fór afskaplega vel um fólk þar. Hitinn var ágætur þó mér finndist svolítið kalt á kvöldin, var eitthvað kulvísari fyrstu dagana eftir að ég kom út.

Ég stoppaði ekki nema viku og þykir mér það helst til lítið og næst, þá fer ég með eiginmanninn með og verð lágmark í 2 vikur þá má eiginlega ekki vera minna ef fólk á virkilega að ná að slaka á.  En ég hafði gaman af þessari ferð, við fórum í hringferð  um eyjuna og sáum hana græna og fallega, því það hafði rignt aðeins áður en ég kom út, svo allt var í blóma og mikið af fallegum litum í náttúrunni. Við fórum líka í hellaferð og var það mjög gaman og framandi að sjá híbýli fólks sem hafði kosið sér að búa í hellum.

Mikið var gengið, meðfram ströndinni og hinar ýmsu götur ensku strandarinnar þræddar. Það var áð á nokkrum af hinum fjölmörgu  veitingastöðum sem hægt var að finna á göngu sinni um svæðið á daginn og þorsta og hungri svalað, síðan voru matsölustaðir teknir út á kvöldin. Þetta var einstaklega notalegt og rólegt líf. 

Karnivalið var í hámæli þessa viku sem ég stoppaði. Hvar sem maður fór mætti maður fólki í hinum ýmsu búningum og oftar en ekki voru það karlmenn í kveinmannsklæðum eða afskaplega fáklæddir piltar í skrautbúningum. 

                      

Eftir þessa upplifun mína á Kanarí sé ég hvað það er sem dregur foreldrana og alla þessa íslendinga aftur og aftur til þessarar fallegu eyju.